Κερήθρες

    Οι κερήθρες είναι μετά τις κυψέλες και τον πληθυσμό των μελισσών ένα άλλο εξίσου σημαντικό κεφάλαιο του μελισσοκόμου γιατί εκτός από το χρόνο και τον πληθυσμό που πρέπει να απασχοληθεί για να κτιστούν απαιτούνται και περίπου 8 κιλά για μέλι που πρέπει να καταναλωθεί για να παραχθεί 1 κιλό κεριού, άρα επιπλέον κόστος. Τι πρέπει να κάνουμε όμως για να συντηρήσουμε την περίοδο που αφαιρούμε από τα μελίσσια τις κερήθρες και τις αποθηκεύουμε? Εδώ λοιπόν θα αναλύσουμε τις μεθόδους συντήρησης.

   Ο μεγάλος εχθρός των κερηθρών είναι ο κηρόσκωρος. Είναι ικανός να κάνει τις κερήθρες σκόνη και να μείνει το τελάρο με το σύρμα. Ποιοι είναι όμως οι φυσικοί εχθροί του κηρόσκωρου? Η απάντηση είναι το φως και οι χαμηλές θερμοκρασίες. Σε θερμοκρασίες κάτω των +10 βαθμών αδρανοποιείται. Για το λόγο αυτό προγραμματίζουμε να αφαιρεσουμε τις κερήθρες αφούν χαμηλώσουν οι θερμοκρασίες και μετά να ασχοληθούμε με την συντήρηση τους.

    Πιο παλιά χρησιμοποιούσαν τη ναφθαλίνη αλλά άφηνε κατάλοιπα στο μέλι και σταμάτησε η χρήση της. 

    Μία άλλη μέθοδος είναι η χρήση θειαφού που και αυτή αφήνει κατάλοιπα στο μέλι και απαγορεύεται η χρήση του στην βιολογική μελισσοκομία. Ο τρόπος χρήσης είναι ο εξής:

    Τοποθετούμε τις κερήθρες σε ορόφους και καλύτερα είναι να τοποθετήσουμε 8 ή 9 σε κάθε όροφο αραιωμένες και τοποθετούμε τους ορόφους σε ντάνες των 5-6. Στον επάνω όροφο τοποθετούμε ένα πιατάκι με μία μικρή ποσότητα θειαφιού το οποίο ανάβουμε φωτιά. Στη συνέχεια τοποθετούμε έναν κενό όροφο με καπάκι. Οι θυρίδες του καπακιού να είναι σφραγισμένες με ταινία καθώς και το πορτάκι της κυψέλης στη βάση. Ο καπνός διαχέεται στο σύνολο των ορόφων και προστατεέυει από τον κηρόσκωρο. Απαιτείται επανάληψη της διδικασίας μία φορά το μήνα εφόσον οι θερμοκρασίες είναι πάνω από +10 βαθμούς.

    Μία δεύτερη μέθοδος είναι να τοποθετήσουμε τις κερήθρες ανά 7 σε κάθε όροφο και σε ντάνες αλλά μεταξύ των ορόφων τοποθετούμε ένα μικρό παρέμβασμα ώστε να μην εφαρμόζουν και να επιτρέπουν στον αέρα και το φως να εισέρχονται. Μπορούμε να τοποθετήσουμε τις ντάνες των ορόφων στο μελισσοκομείο αφού προστατεύσουμε με ένα δίχτυ την είσοδο των μελισσών. Αυτή η μέθοδος μπορεί να εφαρμοστεί σε βόρειες περιοχές που επικρατούν χαμηλές θερμοκρασίες και με έναρξη αργά το φθινόπωρο.

   Μία τρίτη μέθοδος απόλυτα βιολογική αλλά που απαιτεί χρόνο και ένα μικρό κόστος είναι η κατάψυξη. Τοποθετούμε τις κερήθρες σε ένα καταψύκτη στους -20 για 2-3 μέρες και στη συνέχεια τις αποθηκεύουμε σε ορόφους με σφραγισμένες τις θυρίδες εξαερισμού και το πορτάκι της κυψέλης. Επειδή όμως οι καταψύκτες έχουν χωρητικότητα από 50-100 κερήθρες πρέπει να απασχολούμαστε κάθε 2-3 μέρες με τις κερήθρες και ανάλογα με τον αριθμό τους μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία. Εδώ να σημειώσω συμπληρωματικά ότι από έρευνες που έχουν διεξαχθεί βρέθηκε ότι για να υπάρχει απόλυτη επιτυχία πρέπει να μείνουν στον καταψύκτη 10 μέρες (βρέθηκαν αβγά κηρόσκορου ικανά μέχρι και 9 μέρες μετά την κατάψυξη).
    Παρότι είμαστε σε μία περίοδο που έχουμε αρχίσει να προσθέτουμε κερήθρες στα μελίσσια και όχι να αφαιρούμε θεωρώ ότι οι οδηγίες που αναφέρω παραπάνω είναι χρήσιμες ακόμη και αυτή τη χρονική στιγμή. Σχεδόν όλοι έχουμε κερήθρες αποθηκευμένες από το φθινόπωρο οι οποίες και χωρίς να έχουμε κάνει κάποια συντήρηση διατηρούνται λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών που επικρατούσαν. Οι θερμοκρασίες όμως έχουν αρχίσει να ανεβαίνουν σιγά-σιγά και θα συνεχίσουν με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν από τον κηρόσκωρο. Όσοι λοιπόν έχετε κάνει χρήση του θειαφιού θα πρέπει να επαναλάβετε τη χρήση του και όσοι δεν έχουν κάνει κάποια πρόληψη μπορούν να χρησιμοποιήσουν μία από τις παραπάνω μεθόδους.
    Εύχομαι σε όλους καλή ανάπτυξη αρχικά και καλά μέλια στο επόμενο χρονικό διάστημα.